تفاوت نایلون درجه یک و درجه دو
یکی از اولین الیاف ساخته شده به دست انسان نایلون است. این محصول که از زمان قدیم و از بدو تولید به یکی از پراستفاده‌ترین محصولات تبدیل شد، تا امروز نیز به‌عنوان عضو جدایی‌ناپذیر از زندگی ما مورداستفاده‌های فراوانی قرار می‌گیرد. امروزه نایلون‌ها با کیفیت‌های متفاوتی تولید و روانه بازار می‌شوند. خوب است بدانید که اساساً نایلون‌ها بر اساس کیفیت، مورد کاربرد قرار می‌گیرند. به زبان ساده‌تر می‌توان گفت که کیفیت هر نایلون کاربرد آن را مشخص می‌کند. اما سؤال اینجاست که تفاوت نایلون درجهیک و دست‌دوم و تشخیص کیفیت آنها را چه عواملی تعیین می‌کند؟ در این مقاله سعی شده تا تفاوت کیفیت نایلون‌ها و تفاوت تولید نایلون درجه ۱ و ۲ را مورد بررسی قرار دهیم. تا انتهای مطلب با ما همراه باشید.
تفاوت تولید نایلون درجه ۱ و ۲
یکی از شاخصه‌های اصلی در تنوع کیفیت نایلون‌ها مواد اولیه به‌کاررفته در تولید نایلون است و هر نوع از نایلون‌ها می‌توانند مورد مصرف و کاربرد خاصی قرار بگیرند. این مواد اولیه اجزای مختلفی را شامل می‌شوند، اما یکی از مهم‌ترین مواد اولیه به‌کاررفته در تولید نایلون گرانول نام دارد که از مواد پتروشیمی تولید می‌شود. مواد گرانولی اگر به‌صورت مستقیم از مواد پتروشیمی تولید شده و به دست تولیدکننده نایلون برسد نو یا اصطلاحاً دسته اول به‌حساب می‌آید.
اما درصورتی‌که گرانول موردنیاز از طریق بازیافت پلاستیک‌های دیگر به دست بیاید به‌اصطلاح به آن مواد اولیه ضایعاتی گفته می‌شود. لازم به ذکر است که بعد از هر عمل بازیافت، پلاستیک هر بار خاصیت گرانولی خود را از دست می‌دهد. توجه داشته باشید که هرچه کیفیت مواد اولیه به‌کاررفته در محصول بالاتر باشد متعاقباً کیفیت نایلون تولید شده نیز به همان میزان بالاتر می‌رود. مواد اولیه ضایعاتی نیز برای تولید نایلون‌های ضایعاتی یا همان کیسه‌های زباله مورداستفاده قرار می‌گیرند. پس اساساً تفاوت کیفیت مواد اولیه، تفاوت کیفیت نایلون‌ها را منجر می‌شود.
تفاوت نایلون درجه۱ و ۲ و تشخیص کیفیت آنها به چه صورت انجام می‌گیرد؟
همان‌طور که پیش‌تر ذکر شد تفاوت کیفیت نایلون‌ها در تفاوت کیفیت مواد اولیه است. برای مثال در مواد اولیه خاصیتی به نام آنتی‌اکسیدان وجود داشته که این خاصیت توسط هر بار بازیافت به میزان قابل‌توجهی پایین می‌آید. این اتفاق باعث کدر شدن محصول نهایی یا به‌اصطلاح بی کیفیتی نایلون می‌شود. از همین رو برای محصولات تبلیغاتی به‌هیچ‌عنوان نباید از مواد اولیه‌ای که خاصیت آنتی‌اکسیدان خود را از دست‌داده‌اند استفاده کرد.
به یاد داشته باشید که یکی از شاخصه‌های تشخیص کیفیت نایلون رنگ آن است. نایلون‌های کدر نایلون‌های درجه ۲ محسوب می‌شوند. مورد بعدی که در این قسمت به آن اشاره می‌کنیم رایحه نامطبوع نایلون‌های تولید شده از مواد درجه‌دو خواهد بود. حتماً شما هم تابه‌حال با پلاستیک‌های بدبو مواجه شده‌اید؛ این پلاستیک‌ها با رایحه زننده در واقع همان نایلون‌های درجه ۲ هستند. پس می‌توان گفت دومین راه تشخیص کیفیت نایلون‌ها بوی این محصولات است.
از دیگر روش‌های تشخیص تفاوت تولید نایلون درجه ۱ و۲ درنظرگرفتن مقاومت و کشسانی نایلون است. پلاستیک‌هایی که به‌راحتی پاره می‌شوند پلاستیک‌های هستند که از مواد درجه‌دو یا ۳ ساخته شده‌اند. یکی از راه‌های دیگر برای تشخیص کیفیت نایلون‌ها این است که نایلون را در زیر نور خورشید گرفته و دانه‌های روی آن را مشاهده کنید. در یک نایلون درجهیک شما نباید دانه‌های ریزی را ببینید.
